A to za sprawą czterech soundtracków, mianowicie :

1. Człowiek w ogniu - kto oglądał film, ten wie, jak muzyka idealnie się z nim komponowała. Ciarki przechodziły. Większość scen właśnie dzięki soundtrackowi nabierało takiej wzniosłości, napełniały się emocjami i co najważniejsze - baaaaaardzo wzruszały... Cholera, jestem facetem, ale w trzech scenach płakałem jak dziecko : (UWAGA SPOJLER! SPOJLER ! SPOJLER) pierwsza, gdy Creasy dowiedział się od swojego przyjaciela, że zabili Pitę ("ona nie żyje Chris... Zrobiło się zamieszanie..." i kamera na twarz Creasy'ego, pokazująca już wtedy, że zemsta będzie nieunikniona) ; druga, gdy Pita została uwolniona przez porywaczy i krzycząc "Creasy!" biegnie po moście do niego (jezu ta muzyka!) ; trzecia, to już scena finalna i myślę, że każdego poruszyła - pokazująca śmierć Creasy'ego przy genialnej, wybijającej się muzyce z woklanym popisem Lisy Gerrard... No absolutne mistrzostwo, GENIUSZ z tego Williamsa!!!

2. Opowieści z Narnii - też chyba nie potrzeba wyjaśnień. Motyw przewodni to coś wspaniałego - wzniosły, optymistyczny i wpadający w ucho (po obejrzeniu filmu w kółko sobie theme nuciłem hehe). Sam film też niczego sobie, ale powiedzmy szczerze : muzyka Williamsa to dla filmu największy ratunek, ocena od razu podskakuje o 3 oceny.

3. Shrek - no po prostu kocham oryginalny soundtrack z całej serii (najlepszy rzecz jasna z pierwszej). "Fairytale", bodajże w duecie z Powellem jeśli mnie pamięć nie myli, to istne cudo, które zapisuje się w pamięci na dłuuuugo, jeśli nie na zawsze. Bardzo przyjemna ścieżka dźwiękowa (ta ze "Skoku przez płot" była miejscami ciutkę podobna, no ale w końcu ten sam kompozytor, ten sam styl).

4. Call of Duty : Modern Warfare - po skomponowaniu muzyki do Metal Gear Solid, Williams wziął się za kolejny projekt i wyszło mu to, moim zdaniem, nawet lepiej! Tworzenie muzyki przez kompozytorów nie tylko do filmów, ale również do gier, to krok naprzód, jeśli idzie o rozwój tego segmentu - w końcu dla muzyków to też nowe doświadczenie, a i mają większe pole do popisu.

Podsumowując : Hans Zimmer zrobił się już niestety komercyjny (taka prawda), ale Harry Gregson-Williams wciąż trzyma poziom i mam nadzieję, że tak pozostanie. Oby przed nim było jeszcze mnóstwo wspaniałych dzieł, porównywalnych z jego najlepszymi. Pozdrawiam!