Jednostronny i propagandowy. Nie jestem fanem USA, ale w dozowaniu propagandy politycznej też trzeba mieć jakiś umiar. Fakty typu strzelanie do dzieci przez ochroniarzy z Blackwater czy tortury w Abu Ghraib mogłyby posłużyć za scenariusz do niezłego filmu wojennego (w Korei czy w Wietnamie takie rzeczy też się zdarzały), niestety zostały pokazane w karykaturalny sposób. Reżyser nie przedstawił racji obu stron w sposób zrównoważony.

Wyobraźcie sobie, że nagle jakiś polski reżyser kręci film o powojennej Polsce, w którym ulubionym zajęciem UB jest ćwiartowanie noworodków na oczach ich zgwałconych matek. Oczywiście nawet najbardziej radykalni antykomuniści uznaliby to za gniota i cały wysiłek pracy nad filmem poszedłby na marne.

Jednak 90% amerykańskich zbrodni w Iraku zostało dokonanych niejako "przy okazji" - z powodu stresu i zmęczenia na polu walki (w sytuacji zagrożenia niektórzy tracą kontrolę nad spustem) - a nie celowo, i to w większości przez psychopatów z Blackwater, a nie przez np. Marines. Amerykańska armia to nie Wermacht ani jacyś krzyżowcy, film wszystko przejaskrawia. Podobnie z torturami w Abu Ghraib - ok, tortury faktycznie miały miejsce, ale o żadnym handlu organami jakoś nigdy nie słyszałem!
Oczywiście, w każdej armii są psychopaci, których podnieca mordowanie dzieci, ale w każdej porządnej armii jest dyscyplina i procedury, żeby takim przypadkom zapobiegać. A że Amerykanie nie radzą sobie z chaosem? No cóż, trzeba było o tym pomyśleć, zanim wywołało się wojnę.

Przeginanie w każdą stronę jest śmieszne - tak samo oceniłbym film o dzielnych amerykańskich żołnierzach niosących pokój umęczonemu narodowi. Uczciwość tego wymaga. Tylko że fakty też trzeba umieć sensownie przedstawić, a nie produkować propagandy rodem z ZSRR.

Weźmy taką pacyfikację wesela - takie rzeczy się zdarzały (głównie w Afganistanie), ale przez pomyłkę i z powietrza - nigdy nie było to działanie celowe. W takiej Marines (nie mówiąc już np. o Blackwater) jest dużo dresów, ale pokażcie mi armię, w której ich nie ma. W US Army jest ich ani mniej, ani więcej niż w innych. Jednak 90% winy za tragiczną sytuację w Iraku ponosi al-Kaida która, od kiedy się tam wepchała (z winy m.in. samych Amerykanów), destabilizuje ten kraj, np. starając się wywołać wojnę domową między sunnitami a szyitami. Wystarczy spojrzeć jak dzisiaj się sprawy mają na północy, gdzie Amerykanie pozwolili sunnitom pozakładać milicje klanowe - poziom ataków terrorystycznych spadł o 3/4.

Parę faktów:
To, że cała ta wojenka została rozpoczęta z wydumanych i kłamliwych powodów, a przed pojawieniem się Amerykanów nie było tam żadnej Al-Kaidy (11 września został potraktowany jako pretekst do uderzenia na Irak, który był planowany już dużo wcześniej), to fakt, ale z drugiej strony reżim S. Husseina (zresztą w czasie wojny z Iranem i wcześniej wspomagany militarnie przez USA) też nie należał do najłagodniejszych (ulubionym filmem Saddama był "Ojciec Chrzestny" - to chyba w zupełności wystarczy, aby opisać osobowość tego pana). W Iraku po przybyciu Amerykanów jest chaos - ale wynikł on głównie z durnej decyzji o rozwiązaniu wszystkich struktur siłowych (armia, policja, służby specjalne), co poskutkowało totalnym rozpadem państwa i przyjazdem przeróżnych typów z Arabii Saudyjskiej czy z Pakistanu. Co by nie powiedzieć o Saddamie, to nie był on religijnym fanatykiem, w przeciwieństwie do obecnie rządzących tam umiarkowanie proirańskich szyitów. Można nie zgadzać się z gierkami Republikanów typu wojna w Iraku (odpowiedzialność spada na polityków), ale też nie można obwiniać Amerykanów o każde gradobicie czy koklusz. Ja patrzę na tą całą sytuację w Iraku bardzo pragmatycznie.

I co najważniejsze - północ Iraku (region zamieszkany przez Kurdów) jest względnie (jak na Irak) spokojna i Amerykanów tam właściwie nie ma, bo po co, skoro jest pod kontrolą Peszmergów, a Turcy - jeżeli już się tam zapuszczają - to po to, żeby ścigać PKK, która posiada tam swoje bazy.

No cóż, podsumowując: film ciekawy, ale raczej z gatunku science-fiction i to z naciskiem na fiction. Należy oglądać go z dużym dystansem i to bynajmniej nie jako dokument.